در واقع، علائم در این مرحله آنقدر کم هستند که اغلب فراموش می شوند. اما خانواده و دوستان ممکن است متوجه تغییراتی در وضعیت بدنی، راه رفتن یا حالات صورت شما شوند.
۲. لرزش: این لرزه‌های بدون کنترل معمولا در دست‌ها و بازوها آغاز می‌شود؛ هرچند ممکن است در فک و پاها نیز مشاهده شود. فرد بیمار به‌ویژه در هنگام استراحت یا احساس استرس، انگشت‌های شست و سبابه خود را به‌هم می‌مالد.
بسیاری مشکوک به بودن در معرض سموم و آفت کش ها هستند و مورد مطالعه قرار گرفته اند، اما هیچ ماده واحدی را نمی توان به طور قابل اعتمادی به پارکینسون مرتبط کرد.
تمام خطرات احتمالی مکان های شلوغ در خانه را از بین ببرید، مانند فرش هایی که باعث افتادن شما می شوند.
احتمالاً به دلیل ترکیبی از حساسیت های فردی و عوامل محیطی است. بیشتر موارد بیماری پارکینسون بدون ارتباط ژنتیکی رخ می دهد. (مطالعه بیشتر: نقش ژنتیک در پارکینسون)
پارکینسون بیماری پیشرونده‌ای است و علائم آن با گذشت زمان بدتر می‌شوند. این بیماری می‌تواند بیماری پارکینسون و یبوست علاوه‌بر حرکات فرد، روی بینایی و خواب و سلامت روانی او هم تأثیرگذار باشد.
جراحی‌های تالاموتومی و پالیدوتومی انجام می‌شوند؛ اما به‌علت خطر عوارض جانبی چندان معمول نیستند.
اما مهم است بدانید که داشتن این جهش های ژنی به این معنی نیست که شما قطعاً به این بیماری مبتلا خواهید شد.
از آن جایی که درمانی برای این بیماری وجود ندارد، اما مهم است که از بروز بیماری، قبل از ظاهر شدن علائم آن، پیشگیری به عمل آید.
داروهای پارکینسون می توانند به طور موثری علائم را در این مرحله به حداقل برسانند و کاهش دهند.
جدی ترین و مهم ترین عارضه وقوع این اتفاق آمبولی ریوی می باشد. علائم این عارضه تنگی نفس ، درد در قفسه سینه ، ضربان قلب تند ، احساس سرگیجه ، ورم پا و غیره می باشد.
پارکینسون می‌تواند در افراد مختلف به شکل‌های متفاوتی بُروز کند. بسیاری از افراد ممکن است برخی نشانه‌ها را داشته باشند؛ ولی برخی دیگر خیر.
در این مرحله میانی ، ممکن است علائمی مانند موارد زیر داشته باشید:
در جریان قرار دادن دوستان، خانواده و آشنایان برای دریافت حمایت های آن ها